Μόλις έφτιαξα το blog η ανταπόκρισή σας ήταν πολύ μεγάλη. Στην προσπάθειά μου να βοηθήσω όσους περισσότερους μπορώ δέχθηκα την συνεργασία από την καινούρια ιστοσελίδα "Ο Δρόμος για την Θεραπεία" (www.dromostherapeia.gr) . Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου θα με βρείτε σε αυτή την διεύθυνση:
http://forums.dromostherapeia.gr/viewtopic.php?f=11&t=8.
Στον ελεύθερο χρόνο μου θα μπαίνω στην παραπάνω διεύθυνση και θα επικοινωνώ μαζί σας. Ο Δρόμος για την Θεραπεία πιστεύω πραγματικά οτι θέλει να βοηθήσει τον καθένα να βρει πως θα ξεπεράσει το θέμα της υγείας του. Ελπίζω και εγώ να μπορέσω να βάλω το δικό μου λιθαράκι σε αυτή την προσπάθεια.
Όσοι πιστοί προσέλθετε...
Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010
Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2009
ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΟΥΚΑΣ - ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 04/07/1963
-1981-1988 Φοίτησε στην Στρατιωτική Σχολή Αξιωματικών Σωμάτων, τμήμα ιατρικής
-1988-1989 Φοίτησε στη Σχολή Εφαρμογής Υγειονομικού
-1989-1990 Υπηρέτησε ως διοικητής ΣΤΕΠ Ορεστιάδος
-1990-1994 Ειδικεύτηκε στην ψυχιατρική (Α΄ Πανεπιστημιακή Κλινική, Ψυχιατρική Κλινική ΑΧΕΠΑ Κέντρο Ψυχικής Υγιεινής Δυτικού Τομέα)
-1995-1997 Υπηρέτησε ως διευθυντής Ψυχιατρικής Κλινικής 492 ΓΣΝ
-1997-1998 Υπηρέτησε ως σύμβουλος ψυχίατρος 401 ΓΣΝΑ
-1998-2008 Υπηρέτησε ως επιμελητής ψυχίατρος στο 414 ΣΝΕΝ
Με την ομοιοπαθητική ασχολείται από το 1982. Αρχικά μαθήτευσε δίπλα στον Αρίσταρχο Τσαμασλίδη. Στη συνέχεια παρακολούθησε μετεκπαιδευτικά σεμινάρια στη Βομβάη από το Rajan Sankaran. Από το 1993 έως το 1997 οργάνωσε σειρά μετεκπαιδευτικών σεμιναρίων του Jawahar Shah στη Θεσσαλονίκη.
Σε συνεργασία με τους Φαρμακοποιούς Ιωάννη Ευσταθίου και Χριστιάνα Ευσταθίου έχει παρασκευάσει εκατοντάδες νέα ομοιοπαθητικά φάρμακα, από τα οποία πολλά έχουν μελετηθεί και έχουν καταγραφεί τα χαρακτηριστικά τους.
Εισήγαγε την ενοποιητική θεωρία της ιδιοσυστασίας όπου με βάση τη συγκριτική μελέτη της θεωρίας των χρόνιων νόσων της ομοιοπαθητικής, των καθηλώσεων της ψυχανάλυσης, της τυπολογίας του Pavlov, της θεωρίας των χυμών του Ιπποκράτη, των τεσσάρων στοιχείων του Πλάτωνα και του Εμπεδοκλή παρουσιάζεται ένα κοινό θεωρητικό ιατρικό μοντέλο για την ιδιοσυστασία.
Από το 1995 άρχισε να διδάσκει την ομοιοπαθητική στο Νοβοσιμπίρσκ Σιβηρίας, στο Κρασνοντάρ της Ρωσίας και στην Ουκρανία. Από το 1997 συνεργάζεται σε κοινά ερευνητικά προγράμματα με την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Νοβοσιμπίρσκ. Από το 1999 διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Φιλίας των Λαών στη Μόσχα στα μετεκπαιδεύτηκα σεμινάρια στην έδρα της Ομοιοπαθητικής και μετέχει σε ερευνητικά προγράμματα αυτού του πανεπιστημίου. Διδάσκει επίσης στην Έδρα Παραδοσιακής Ιατρικής και μετέχει σε ερευνητικά προγράμματα στο Πανεπιστήμιο της Κριμαίας.
Το Νοέμβριο του 2000 εκλέχθηκε μέλος της Διεθνούς Ακαδημίας Συγγραφέων Επιστημονικών Ανακαλύψεων και Εφευρέσεων και βραβεύτηκε από τη Ρωσική Ακαδημία Φυσικών Επιστημών με το βραβείο Παβλώφ για το σχεδιασμό και τις κλινικές εφαρμογές των νέων ομοιοπαθητικών φαρμάκων.
Τηλ ιατρείου 2108105455
πηγή http://www.organon2001.gr/portal/index.php?option=com_content&task=view&id=608&Itemid=805
-1981-1988 Φοίτησε στην Στρατιωτική Σχολή Αξιωματικών Σωμάτων, τμήμα ιατρικής
-1988-1989 Φοίτησε στη Σχολή Εφαρμογής Υγειονομικού
-1989-1990 Υπηρέτησε ως διοικητής ΣΤΕΠ Ορεστιάδος
-1990-1994 Ειδικεύτηκε στην ψυχιατρική (Α΄ Πανεπιστημιακή Κλινική, Ψυχιατρική Κλινική ΑΧΕΠΑ Κέντρο Ψυχικής Υγιεινής Δυτικού Τομέα)
-1995-1997 Υπηρέτησε ως διευθυντής Ψυχιατρικής Κλινικής 492 ΓΣΝ
-1997-1998 Υπηρέτησε ως σύμβουλος ψυχίατρος 401 ΓΣΝΑ
-1998-2008 Υπηρέτησε ως επιμελητής ψυχίατρος στο 414 ΣΝΕΝ
Με την ομοιοπαθητική ασχολείται από το 1982. Αρχικά μαθήτευσε δίπλα στον Αρίσταρχο Τσαμασλίδη. Στη συνέχεια παρακολούθησε μετεκπαιδευτικά σεμινάρια στη Βομβάη από το Rajan Sankaran. Από το 1993 έως το 1997 οργάνωσε σειρά μετεκπαιδευτικών σεμιναρίων του Jawahar Shah στη Θεσσαλονίκη.
Σε συνεργασία με τους Φαρμακοποιούς Ιωάννη Ευσταθίου και Χριστιάνα Ευσταθίου έχει παρασκευάσει εκατοντάδες νέα ομοιοπαθητικά φάρμακα, από τα οποία πολλά έχουν μελετηθεί και έχουν καταγραφεί τα χαρακτηριστικά τους.
Εισήγαγε την ενοποιητική θεωρία της ιδιοσυστασίας όπου με βάση τη συγκριτική μελέτη της θεωρίας των χρόνιων νόσων της ομοιοπαθητικής, των καθηλώσεων της ψυχανάλυσης, της τυπολογίας του Pavlov, της θεωρίας των χυμών του Ιπποκράτη, των τεσσάρων στοιχείων του Πλάτωνα και του Εμπεδοκλή παρουσιάζεται ένα κοινό θεωρητικό ιατρικό μοντέλο για την ιδιοσυστασία.
Από το 1995 άρχισε να διδάσκει την ομοιοπαθητική στο Νοβοσιμπίρσκ Σιβηρίας, στο Κρασνοντάρ της Ρωσίας και στην Ουκρανία. Από το 1997 συνεργάζεται σε κοινά ερευνητικά προγράμματα με την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Νοβοσιμπίρσκ. Από το 1999 διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Φιλίας των Λαών στη Μόσχα στα μετεκπαιδεύτηκα σεμινάρια στην έδρα της Ομοιοπαθητικής και μετέχει σε ερευνητικά προγράμματα αυτού του πανεπιστημίου. Διδάσκει επίσης στην Έδρα Παραδοσιακής Ιατρικής και μετέχει σε ερευνητικά προγράμματα στο Πανεπιστήμιο της Κριμαίας.
Το Νοέμβριο του 2000 εκλέχθηκε μέλος της Διεθνούς Ακαδημίας Συγγραφέων Επιστημονικών Ανακαλύψεων και Εφευρέσεων και βραβεύτηκε από τη Ρωσική Ακαδημία Φυσικών Επιστημών με το βραβείο Παβλώφ για το σχεδιασμό και τις κλινικές εφαρμογές των νέων ομοιοπαθητικών φαρμάκων.
Τηλ ιατρείου 2108105455
πηγή http://www.organon2001.gr/portal/index.php?option=com_content&task=view&id=608&Itemid=805
Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009
Λεύκη και Ομοιοπαθητική θεραπεία
Εισαγωγή: τι είναι η λεύκη
Η λεύκη (ή λευκόδερμα) είναι μια χρόνια ασθένεια του δέρματος η οποία προκαλεί την καταστροφή των μελανοκυττάρων, με αποτέλεσμα την υποχρωμία του δέρματος (εμφάνιση λευκών κηλίδων στο δέρμα). Η λεύκη παρουσιάζεται στον γενικό πληθυσμό σε ποσοστό 1-2% και μπορεί να παρουσιαστεί σε κάθε ηλικία, αν και το 50% των περιπτώσεων εμφανίζεται έως τα 20 έτη. Προσβάλλει εξίσου και τα δύο φύλλα και σε ένα ποσοστό 25% αναφέρεται οικογενειακό ιστορικό.
Αιτιολογία
Εχουν αναπτυχθεί αρκετές θεωρίες που συνδέουν τη λεύκη με αυτοάνοσα νοσήματα και φλεγμονώδεις παθήσεις όπως για παράδειγμα η αυτοάνοση θεωρία, η νευρογενής θεωρία, κλπ. Η ακριβής αιτία της νόσου δεν είναι γνωστή.
Αρκετές φορές η λεύκη είναι μετατραυματική, δηλαδή παρουσιάζεται μετά από κάποιο στρες, είτε συναισθηματικής είτε χημικής φύσεως (πχ χρήση διαφόρων ουσιών στο δέρμα, αποτρίχωσης, laser, κλπ).
Μορφές
Από κλινικής απόψεως γίνεται η πιο κάτω κατάταξη της λεύκης που περιλαμβάνει τις πιο τυπικές μορφές της νόσου:
Εντοπισμένη:
Εστιακή:
μία ή περισσότερες βλάβες σε μια μόνο περιοχή αλλά όχι σε τμήματα
Τμηματική:
μία ή περισσότερες βλάβες σε κάποιο δερμοτόμιο
Βλεννογόνιος:
εντοπισμός μόνο στους βλεννογόνους
Γενικευμένη:
Προσώπου- άκρων:
πρόσωπο και distal άκρα
Κοινή:
διάσπαρτες βλάβες χωρίς ειδική κατανομή
Καθολική:
πλήρης ή σχεδόν πλήρης αποχρωματισμός
Λεύκη και Συμβατική θεραπεία
Υπάρχουν διάφορες μέθοδοι αντιμετώπισης, χωρίς να υπάρχει μία συγκεκριμένη μέθοδος θεραπείας. Εφαρμόζονται: φωτοπροστασία (αντιηλιακά UVB και UVA), τοπικά γλυκοκορτικοειδή, επικάλυψη αισθητικού τύπου (make-up, camouflage), ψωραλένια (μακροχρόνια θεραπεία με 100-300 συνεδρίες φωτοχημειοθεραπείας PUVA).
Λεύκη και ομοιοπαθητική θεραπεία
Σε γενικές γραμμές στη λεύκη αναμένουμε τα παρακάτω αποτελέσματα με την ομοιοπαθητική θεραπεία:
Χρόνος από την εμφάνιση της νόσου
Αναμενόμενα αποτελέσματα στη λεύκη
Έως 2 χρόνια
Καλά αποτελέσματα, οι περισσότερες περιπτώσεις παρουσιάζουν θετική έκβαση
2 έως 5 χρόνια
Σταματάει η εξέλιξη της νόσου, και κάποιες περιοχές επανέρχονται
5 έως 10 χρόνια
Καθυστερεί η περαιτέρω εξέλιξη της νόσου
Περισσότερα της 10ετίας
Πτωχά αποτελέσματα όσον αφορά τη λεύκη
Ο κάθε ασθενής ανταποκρίνεται σε διαφορετικό βαθμό και χρόνο στην ομοιοπαθητική θεραπεία. Η ανταπόκριση της νόσου στην ομοιοπαθητική θεραπεία εξαρτάται από τη γενικότερη κατάσταση του ανοσοποιητικού συστήματος του ασθενούς. Οι παράμετροι που επηρεάζουν το ανοσοποιητικό σύστημα και τη θεραπεία είναι πολλοί, όπως για παράδειγμα η ηλικία, κληρονομικότητα, χρόνος από την εμφάνιση της νόσου, προηγούμενη χρήση/κατάχρηση χημικών φαρμάκων, βαρύτητα παθολογοανατομικών αλλοιώσεων, εμφάνιση πυρετού, κλπ.
Για την εκτίμηση οποιουδήποτε περιστατικού, είναι απαραίτητη η λήψη του πλήρους ιατρικού και ομοιοπαθητικού ιστορικού του ασθενούς. Η πορεία του κάθε ασθενούς είναι ιδιαίτερη, σύμφωνα με τις δυνατότητες του ανοσοποιητικού του συστήματος, πέρα από κάθε στατιστική ανάλυση ή αριθμούς για το γενικότερο πληθυσμό ή ασθενείς.
Στις επίκτητες περιπτώσεις λεύκης, γενικότερα έχουμε θετικά αποτελέσματα (ανταποκρινόμενα στον παραπάνω πίνακα, αναλόγως του χρόνου που έχει παρέλθει από την αρχική εμφάνιση της νόσου). Τα αποτελέσματα της θεραπείας διαπιστώνονται σε μερικούς μήνες.
Σε γενικές γραμμές πάντα, αν η έναρξη της λεύκης είναι σχετικά πρόσφατη και υπάρχει κάποιος παράγοντας που προκάλεσε τη λεύκη (για παράδειγμα, παρατεταμένο ή έντονο σωματικό ή ψυχολογικό στρες) μπορούμε να περιμένουμε καλή πορεία στη θεραπεία της λεύκης.
Οταν υπάρχει βεβαρυμένη κληρονομικότητα (ιστορικό συγγενών με λεύκη), είναι πιο μακροχρόνια και δυσκολότερη η θεραπεία της λεύκης σε σχέση με τις επίκτητες περιπτώσεις.
Αλλα οφέλη της ομοιοπαθητικής θεραπείας
Η ομοιοπαθητική ως ολιστική θεραπεία, δεν αντιμετωπίζει μόνο το θέμα της λεύκης, αλλά και άλλα συνυπάρχοντα προβλήματα, σωματικά (τόνωση ανοποποιητικού συστήματος, κλπ) καθώς και ψυχοδιανοητικά (άγχος, στρες, νεύρα, φοβίες, διάθεση, κλπ).
Ετσι, ανεξαρτήτου των αποτελεσμάτων επί της λεύκης, πάντα αξίζει κανείς να δοκιμάσει την ομοιοπαθητική θεραπεία, καθώς τα πιθανά οφέλη σε σωματικό (ευεξία, ενέργεια, λοιπά σωματικά προβλήματα εκτός της λεύκης) και ψυχοδιανοητικό επίπεδο (διάθεση, μνήμη, εγκεφαλικές λειτουργίες) μπορεί να είναι πολύ σημαντικά.
Για ποιους είναι κατάλληλη η ομοιοπαθητική θεραπεία
Θυμίζουμε επίσης το γεγονός ότι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα στερούνται τοξικών παρενεργειών, καθώς και το χαμηλό κόστος τους. Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι ακίνδυνα και χωρίς παρενέργειες. Για αυτό είναι ασφαλή και κατάλληλα για όλους τους ασθενείς, και για όλες τις ηλικίες και καταστάσεις. Ως εκ τούτου, για παράδειγμα, παιδιά και εγκυμονούσες, μπορούν με ασφάλεια να ακολουθήσουν την ομοιοπαθητική θεραπεία, χωρίς κανένα πρόβλημα.
Αριστοτέλης Βάθης Ιατρός Ομοιοπαθητικός - Βιοχημικός
Πηγή http://www.homeotherapy.gr/vitiligo.html
Η λεύκη (ή λευκόδερμα) είναι μια χρόνια ασθένεια του δέρματος η οποία προκαλεί την καταστροφή των μελανοκυττάρων, με αποτέλεσμα την υποχρωμία του δέρματος (εμφάνιση λευκών κηλίδων στο δέρμα). Η λεύκη παρουσιάζεται στον γενικό πληθυσμό σε ποσοστό 1-2% και μπορεί να παρουσιαστεί σε κάθε ηλικία, αν και το 50% των περιπτώσεων εμφανίζεται έως τα 20 έτη. Προσβάλλει εξίσου και τα δύο φύλλα και σε ένα ποσοστό 25% αναφέρεται οικογενειακό ιστορικό.
Αιτιολογία
Εχουν αναπτυχθεί αρκετές θεωρίες που συνδέουν τη λεύκη με αυτοάνοσα νοσήματα και φλεγμονώδεις παθήσεις όπως για παράδειγμα η αυτοάνοση θεωρία, η νευρογενής θεωρία, κλπ. Η ακριβής αιτία της νόσου δεν είναι γνωστή.
Αρκετές φορές η λεύκη είναι μετατραυματική, δηλαδή παρουσιάζεται μετά από κάποιο στρες, είτε συναισθηματικής είτε χημικής φύσεως (πχ χρήση διαφόρων ουσιών στο δέρμα, αποτρίχωσης, laser, κλπ).
Μορφές
Από κλινικής απόψεως γίνεται η πιο κάτω κατάταξη της λεύκης που περιλαμβάνει τις πιο τυπικές μορφές της νόσου:
Εντοπισμένη:
Εστιακή:
μία ή περισσότερες βλάβες σε μια μόνο περιοχή αλλά όχι σε τμήματα
Τμηματική:
μία ή περισσότερες βλάβες σε κάποιο δερμοτόμιο
Βλεννογόνιος:
εντοπισμός μόνο στους βλεννογόνους
Γενικευμένη:
Προσώπου- άκρων:
πρόσωπο και distal άκρα
Κοινή:
διάσπαρτες βλάβες χωρίς ειδική κατανομή
Καθολική:
πλήρης ή σχεδόν πλήρης αποχρωματισμός
Λεύκη και Συμβατική θεραπεία
Υπάρχουν διάφορες μέθοδοι αντιμετώπισης, χωρίς να υπάρχει μία συγκεκριμένη μέθοδος θεραπείας. Εφαρμόζονται: φωτοπροστασία (αντιηλιακά UVB και UVA), τοπικά γλυκοκορτικοειδή, επικάλυψη αισθητικού τύπου (make-up, camouflage), ψωραλένια (μακροχρόνια θεραπεία με 100-300 συνεδρίες φωτοχημειοθεραπείας PUVA).
Λεύκη και ομοιοπαθητική θεραπεία
Σε γενικές γραμμές στη λεύκη αναμένουμε τα παρακάτω αποτελέσματα με την ομοιοπαθητική θεραπεία:
Χρόνος από την εμφάνιση της νόσου
Αναμενόμενα αποτελέσματα στη λεύκη
Έως 2 χρόνια
Καλά αποτελέσματα, οι περισσότερες περιπτώσεις παρουσιάζουν θετική έκβαση
2 έως 5 χρόνια
Σταματάει η εξέλιξη της νόσου, και κάποιες περιοχές επανέρχονται
5 έως 10 χρόνια
Καθυστερεί η περαιτέρω εξέλιξη της νόσου
Περισσότερα της 10ετίας
Πτωχά αποτελέσματα όσον αφορά τη λεύκη
Ο κάθε ασθενής ανταποκρίνεται σε διαφορετικό βαθμό και χρόνο στην ομοιοπαθητική θεραπεία. Η ανταπόκριση της νόσου στην ομοιοπαθητική θεραπεία εξαρτάται από τη γενικότερη κατάσταση του ανοσοποιητικού συστήματος του ασθενούς. Οι παράμετροι που επηρεάζουν το ανοσοποιητικό σύστημα και τη θεραπεία είναι πολλοί, όπως για παράδειγμα η ηλικία, κληρονομικότητα, χρόνος από την εμφάνιση της νόσου, προηγούμενη χρήση/κατάχρηση χημικών φαρμάκων, βαρύτητα παθολογοανατομικών αλλοιώσεων, εμφάνιση πυρετού, κλπ.
Για την εκτίμηση οποιουδήποτε περιστατικού, είναι απαραίτητη η λήψη του πλήρους ιατρικού και ομοιοπαθητικού ιστορικού του ασθενούς. Η πορεία του κάθε ασθενούς είναι ιδιαίτερη, σύμφωνα με τις δυνατότητες του ανοσοποιητικού του συστήματος, πέρα από κάθε στατιστική ανάλυση ή αριθμούς για το γενικότερο πληθυσμό ή ασθενείς.
Στις επίκτητες περιπτώσεις λεύκης, γενικότερα έχουμε θετικά αποτελέσματα (ανταποκρινόμενα στον παραπάνω πίνακα, αναλόγως του χρόνου που έχει παρέλθει από την αρχική εμφάνιση της νόσου). Τα αποτελέσματα της θεραπείας διαπιστώνονται σε μερικούς μήνες.
Σε γενικές γραμμές πάντα, αν η έναρξη της λεύκης είναι σχετικά πρόσφατη και υπάρχει κάποιος παράγοντας που προκάλεσε τη λεύκη (για παράδειγμα, παρατεταμένο ή έντονο σωματικό ή ψυχολογικό στρες) μπορούμε να περιμένουμε καλή πορεία στη θεραπεία της λεύκης.
Οταν υπάρχει βεβαρυμένη κληρονομικότητα (ιστορικό συγγενών με λεύκη), είναι πιο μακροχρόνια και δυσκολότερη η θεραπεία της λεύκης σε σχέση με τις επίκτητες περιπτώσεις.
Αλλα οφέλη της ομοιοπαθητικής θεραπείας
Η ομοιοπαθητική ως ολιστική θεραπεία, δεν αντιμετωπίζει μόνο το θέμα της λεύκης, αλλά και άλλα συνυπάρχοντα προβλήματα, σωματικά (τόνωση ανοποποιητικού συστήματος, κλπ) καθώς και ψυχοδιανοητικά (άγχος, στρες, νεύρα, φοβίες, διάθεση, κλπ).
Ετσι, ανεξαρτήτου των αποτελεσμάτων επί της λεύκης, πάντα αξίζει κανείς να δοκιμάσει την ομοιοπαθητική θεραπεία, καθώς τα πιθανά οφέλη σε σωματικό (ευεξία, ενέργεια, λοιπά σωματικά προβλήματα εκτός της λεύκης) και ψυχοδιανοητικό επίπεδο (διάθεση, μνήμη, εγκεφαλικές λειτουργίες) μπορεί να είναι πολύ σημαντικά.
Για ποιους είναι κατάλληλη η ομοιοπαθητική θεραπεία
Θυμίζουμε επίσης το γεγονός ότι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα στερούνται τοξικών παρενεργειών, καθώς και το χαμηλό κόστος τους. Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι ακίνδυνα και χωρίς παρενέργειες. Για αυτό είναι ασφαλή και κατάλληλα για όλους τους ασθενείς, και για όλες τις ηλικίες και καταστάσεις. Ως εκ τούτου, για παράδειγμα, παιδιά και εγκυμονούσες, μπορούν με ασφάλεια να ακολουθήσουν την ομοιοπαθητική θεραπεία, χωρίς κανένα πρόβλημα.
Αριστοτέλης Βάθης Ιατρός Ομοιοπαθητικός - Βιοχημικός
Πηγή http://www.homeotherapy.gr/vitiligo.html
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
