ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΟΥΚΑΣ - ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 04/07/1963
-1981-1988 Φοίτησε στην Στρατιωτική Σχολή Αξιωματικών Σωμάτων, τμήμα ιατρικής
-1988-1989 Φοίτησε στη Σχολή Εφαρμογής Υγειονομικού
-1989-1990 Υπηρέτησε ως διοικητής ΣΤΕΠ Ορεστιάδος
-1990-1994 Ειδικεύτηκε στην ψυχιατρική (Α΄ Πανεπιστημιακή Κλινική, Ψυχιατρική Κλινική ΑΧΕΠΑ Κέντρο Ψυχικής Υγιεινής Δυτικού Τομέα)
-1995-1997 Υπηρέτησε ως διευθυντής Ψυχιατρικής Κλινικής 492 ΓΣΝ
-1997-1998 Υπηρέτησε ως σύμβουλος ψυχίατρος 401 ΓΣΝΑ
-1998-2008 Υπηρέτησε ως επιμελητής ψυχίατρος στο 414 ΣΝΕΝ
Με την ομοιοπαθητική ασχολείται από το 1982. Αρχικά μαθήτευσε δίπλα στον Αρίσταρχο Τσαμασλίδη. Στη συνέχεια παρακολούθησε μετεκπαιδευτικά σεμινάρια στη Βομβάη από το Rajan Sankaran. Από το 1993 έως το 1997 οργάνωσε σειρά μετεκπαιδευτικών σεμιναρίων του Jawahar Shah στη Θεσσαλονίκη.
Σε συνεργασία με τους Φαρμακοποιούς Ιωάννη Ευσταθίου και Χριστιάνα Ευσταθίου έχει παρασκευάσει εκατοντάδες νέα ομοιοπαθητικά φάρμακα, από τα οποία πολλά έχουν μελετηθεί και έχουν καταγραφεί τα χαρακτηριστικά τους.
Εισήγαγε την ενοποιητική θεωρία της ιδιοσυστασίας όπου με βάση τη συγκριτική μελέτη της θεωρίας των χρόνιων νόσων της ομοιοπαθητικής, των καθηλώσεων της ψυχανάλυσης, της τυπολογίας του Pavlov, της θεωρίας των χυμών του Ιπποκράτη, των τεσσάρων στοιχείων του Πλάτωνα και του Εμπεδοκλή παρουσιάζεται ένα κοινό θεωρητικό ιατρικό μοντέλο για την ιδιοσυστασία.
Από το 1995 άρχισε να διδάσκει την ομοιοπαθητική στο Νοβοσιμπίρσκ Σιβηρίας, στο Κρασνοντάρ της Ρωσίας και στην Ουκρανία. Από το 1997 συνεργάζεται σε κοινά ερευνητικά προγράμματα με την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Νοβοσιμπίρσκ. Από το 1999 διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Φιλίας των Λαών στη Μόσχα στα μετεκπαιδεύτηκα σεμινάρια στην έδρα της Ομοιοπαθητικής και μετέχει σε ερευνητικά προγράμματα αυτού του πανεπιστημίου. Διδάσκει επίσης στην Έδρα Παραδοσιακής Ιατρικής και μετέχει σε ερευνητικά προγράμματα στο Πανεπιστήμιο της Κριμαίας.
Το Νοέμβριο του 2000 εκλέχθηκε μέλος της Διεθνούς Ακαδημίας Συγγραφέων Επιστημονικών Ανακαλύψεων και Εφευρέσεων και βραβεύτηκε από τη Ρωσική Ακαδημία Φυσικών Επιστημών με το βραβείο Παβλώφ για το σχεδιασμό και τις κλινικές εφαρμογές των νέων ομοιοπαθητικών φαρμάκων.

Τηλ ιατρείου 2108105455

πηγή http://www.organon2001.gr/portal/index.php?option=com_content&task=view&id=608&Itemid=805

Λεύκη και Ομοιοπαθητική θεραπεία

Εισαγωγή: τι είναι η λεύκη
Η λεύκη (ή λευκόδερμα) είναι μια χρόνια ασθένεια του δέρματος η οποία προκαλεί την καταστροφή των μελανοκυττάρων, με αποτέλεσμα την υποχρωμία του δέρματος (εμφάνιση λευκών κηλίδων στο δέρμα). Η λεύκη παρουσιάζεται στον γενικό πληθυσμό σε ποσοστό 1-2% και μπορεί να παρουσιαστεί σε κάθε ηλικία, αν και το 50% των περιπτώσεων εμφανίζεται έως τα 20 έτη. Προσβάλλει εξίσου και τα δύο φύλλα και σε ένα ποσοστό 25% αναφέρεται οικογενειακό ιστορικό.
Αιτιολογία
Εχουν αναπτυχθεί αρκετές θεωρίες που συνδέουν τη λεύκη με αυτοάνοσα νοσήματα και φλεγμονώδεις παθήσεις όπως για παράδειγμα η αυτοάνοση θεωρία, η νευρογενής θεωρία, κλπ. Η ακριβής αιτία της νόσου δεν είναι γνωστή.
Αρκετές φορές η λεύκη είναι μετατραυματική, δηλαδή παρουσιάζεται μετά από κάποιο στρες, είτε συναισθηματικής είτε χημικής φύσεως (πχ χρήση διαφόρων ουσιών στο δέρμα, αποτρίχωσης, laser, κλπ).
Μορφές
Από κλινικής απόψεως γίνεται η πιο κάτω κατάταξη της λεύκης που περιλαμβάνει τις πιο τυπικές μορφές της νόσου:
Εντοπισμένη:
Εστιακή:
μία ή περισσότερες βλάβες σε μια μόνο περιοχή αλλά όχι σε τμήματα
Τμηματική:
μία ή περισσότερες βλάβες σε κάποιο δερμοτόμιο
Βλεννογόνιος:
εντοπισμός μόνο στους βλεννογόνους
Γενικευμένη:
Προσώπου- άκρων:
πρόσωπο και distal άκρα
Κοινή:
διάσπαρτες βλάβες χωρίς ειδική κατανομή
Καθολική:
πλήρης ή σχεδόν πλήρης αποχρωματισμός
Λεύκη και Συμβατική θεραπεία
Υπάρχουν διάφορες μέθοδοι αντιμετώπισης, χωρίς να υπάρχει μία συγκεκριμένη μέθοδος θεραπείας. Εφαρμόζονται: φωτοπροστασία (αντιηλιακά UVB και UVA), τοπικά γλυκοκορτικοειδή, επικάλυψη αισθητικού τύπου (make-up, camouflage), ψωραλένια (μακροχρόνια θεραπεία με 100-300 συνεδρίες φωτοχημειοθεραπείας PUVA).
Λεύκη και ομοιοπαθητική θεραπεία
Σε γενικές γραμμές στη λεύκη αναμένουμε τα παρακάτω αποτελέσματα με την ομοιοπαθητική θεραπεία:
Χρόνος από την εμφάνιση της νόσου
Αναμενόμενα αποτελέσματα στη λεύκη
Έως 2 χρόνια
Καλά αποτελέσματα, οι περισσότερες περιπτώσεις παρουσιάζουν θετική έκβαση
2 έως 5 χρόνια
Σταματάει η εξέλιξη της νόσου, και κάποιες περιοχές επανέρχονται
5 έως 10 χρόνια
Καθυστερεί η περαιτέρω εξέλιξη της νόσου
Περισσότερα της 10ετίας
Πτωχά αποτελέσματα όσον αφορά τη λεύκη
Ο κάθε ασθενής ανταποκρίνεται σε διαφορετικό βαθμό και χρόνο στην ομοιοπαθητική θεραπεία. Η ανταπόκριση της νόσου στην ομοιοπαθητική θεραπεία εξαρτάται από τη γενικότερη κατάσταση του ανοσοποιητικού συστήματος του ασθενούς. Οι παράμετροι που επηρεάζουν το ανοσοποιητικό σύστημα και τη θεραπεία είναι πολλοί, όπως για παράδειγμα η ηλικία, κληρονομικότητα, χρόνος από την εμφάνιση της νόσου, προηγούμενη χρήση/κατάχρηση χημικών φαρμάκων, βαρύτητα παθολογοανατομικών αλλοιώσεων, εμφάνιση πυρετού, κλπ.
Για την εκτίμηση οποιουδήποτε περιστατικού, είναι απαραίτητη η λήψη του πλήρους ιατρικού και ομοιοπαθητικού ιστορικού του ασθενούς. Η πορεία του κάθε ασθενούς είναι ιδιαίτερη, σύμφωνα με τις δυνατότητες του ανοσοποιητικού του συστήματος, πέρα από κάθε στατιστική ανάλυση ή αριθμούς για το γενικότερο πληθυσμό ή ασθενείς.
Στις επίκτητες περιπτώσεις λεύκης, γενικότερα έχουμε θετικά αποτελέσματα (ανταποκρινόμενα στον παραπάνω πίνακα, αναλόγως του χρόνου που έχει παρέλθει από την αρχική εμφάνιση της νόσου). Τα αποτελέσματα της θεραπείας διαπιστώνονται σε μερικούς μήνες.
Σε γενικές γραμμές πάντα, αν η έναρξη της λεύκης είναι σχετικά πρόσφατη και υπάρχει κάποιος παράγοντας που προκάλεσε τη λεύκη (για παράδειγμα, παρατεταμένο ή έντονο σωματικό ή ψυχολογικό στρες) μπορούμε να περιμένουμε καλή πορεία στη θεραπεία της λεύκης.
Οταν υπάρχει βεβαρυμένη κληρονομικότητα (ιστορικό συγγενών με λεύκη), είναι πιο μακροχρόνια και δυσκολότερη η θεραπεία της λεύκης σε σχέση με τις επίκτητες περιπτώσεις.
Αλλα οφέλη της ομοιοπαθητικής θεραπείας
Η ομοιοπαθητική ως ολιστική θεραπεία, δεν αντιμετωπίζει μόνο το θέμα της λεύκης, αλλά και άλλα συνυπάρχοντα προβλήματα, σωματικά (τόνωση ανοποποιητικού συστήματος, κλπ) καθώς και ψυχοδιανοητικά (άγχος, στρες, νεύρα, φοβίες, διάθεση, κλπ).
Ετσι, ανεξαρτήτου των αποτελεσμάτων επί της λεύκης, πάντα αξίζει κανείς να δοκιμάσει την ομοιοπαθητική θεραπεία, καθώς τα πιθανά οφέλη σε σωματικό (ευεξία, ενέργεια, λοιπά σωματικά προβλήματα εκτός της λεύκης) και ψυχοδιανοητικό επίπεδο (διάθεση, μνήμη, εγκεφαλικές λειτουργίες) μπορεί να είναι πολύ σημαντικά.
Για ποιους είναι κατάλληλη η ομοιοπαθητική θεραπεία
Θυμίζουμε επίσης το γεγονός ότι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα στερούνται τοξικών παρενεργειών, καθώς και το χαμηλό κόστος τους. Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι ακίνδυνα και χωρίς παρενέργειες. Για αυτό είναι ασφαλή και κατάλληλα για όλους τους ασθενείς, και για όλες τις ηλικίες και καταστάσεις. Ως εκ τούτου, για παράδειγμα, παιδιά και εγκυμονούσες, μπορούν με ασφάλεια να ακολουθήσουν την ομοιοπαθητική θεραπεία, χωρίς κανένα πρόβλημα.

Αριστοτέλης Βάθης Ιατρός Ομοιοπαθητικός - Βιοχημικός 

Πηγή http://www.homeotherapy.gr/vitiligo.html

Ψωρίαση

Η ψωρίαση είναι μια συχνή, χρόνια, φλεγμονώδης δερματοπάθεια που προσβάλλει περίπου το 2% του πληθυσμού και διαφέρει ανάλογα με τη φυλή, το γεωγραφικό πλάτος και άλλους περιβαλλοντικούς παράγοντες. Οι άντρες και οι γυναίκες προσβάλλονται εξίσου, ενώ η συνήθης ηλικία έναρξης είναι η 3η-4η δεκαετία της ζωής.
Αποτελεί πρωτίστως ανοσολογικό νόσημα, που σημαίνει ότι σχετίζεται με το αμυντικό σύστημα του οργανισμού. Το τελευταίο είναι «λανθασμένα» ενεργοποιημένο στην ψωρίαση, με αποτέλεσμα να αναγκάζει τα κύτταρα του δέρματος να ωριμάσουν πιο γρήγορα και κατόπιν να συσσωρεύονται στα ανώτερα στρώματά του, δημιουργώντας τις ψωριασικές «πλάκες». Φυσιολογικά, τα κύτταρα του δέρματος χρειάζονται 21 με 28 ημέρες για να ωριμάσουν και να φτάσουν την επιφάνεια του δέρματος, όπου λαμβάνει χώρα μια συνεχής αόρατη απολέπιση των νεκρών κυττάρων με τη μορφή των λεπιών. Αντίθετα, τα ψωριασικά κύτταρα αναπτύσσονται και φτάνουν στην επιφάνεια του δέρματος σε δύο με τρεις ημέρες, με αποτέλεσμα ζωντανά κύτταρα να φτάνουν στην επιφάνεια και να συσσωρεύονται με τα νεκρά κύτταρα σε ορατές στιβάδες. Εμφανίζονται ως επηρμένες ερυθρές πλάκες του δέρματος που καλύπτονται από αργυρόχροα λέπια.
Σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση της νόσου παίζουν οι γενετικοί παράγοντες, αφού το 1/3 των ασθενών έχουν θετικό οικογενειακό ιστορικό. Αλλοι παράγοντες είναι:
*Τραυματισμοί του δέρματος.
*Φάρμακα (λίθιο, ορισμένα καρδιολογικά φάρμακα, ιντερφερόνη κ.ά.).
*Ενδοκρινικοί παράγοντες (εφηβεία, εμμηνόπαυση).
*Ψυχολογικοί παράγοντες (στρες, συναισθηματική φόρτιση).
*Ορισμένες λοιμώξεις (κυρίως στρεπτοκοκκικές).
*Αυξημένη χρήση αλκοόλ.
Πώς είναι το δέρμα στην ψωρίαση;
Οι κύριες βλάβες του δέρματος στην ψωρίαση είναι παχιές, κόκκινες πλάκες με χαλαρά προσκολλημένα λέπια στην επιφάνειά τους. Η συχνότερη μορφή είναι η κατά πλάκας ψωρίαση, που συνήθως εντοπίζεται στους αγκώνες, τα γόνατα, το τριχωτό της κεφαλής, το κατώτερο τμήμα της ράχης, αλλά και παντού στο σώμα. Είναι χαρακτηριστικά ο κνησμός, η απολέπιση και η αιμορραγία.
Άλλη συνηθισμένη μορφή είναι η σταγονοειδής ψωρίαση, που συνήθως εμφανίζεται ύστερα από στρεπτοκοκκική λοίμωξη σε νεότερους ασθενείς. Παρατηρούνται πολλαπλά, υπό μορφή σταγόνας, κόκκινα στίγματα κυρίως στον κορμό, τα άνω και κάτω άκρα.
Ένα ποσοστό 10-30% των ασθενών με ψωρίαση πάσχει επίσης και από ψωριασική αρθρίτιδα, η οποία προκαλεί πόνο, οίδημα και δυσκαμψία των αρθρώσεων. Κυρίως προσβάλλονται τα χέρια, τα πόδια, οι αγκώνες, οι καρποί και το κατώτερο τμήμα της ράχης.
Είναι η ψωρίαση μεταδοτική;
Όχι, δεν μεταδίδεται.
Μπορεί να έχει σοβαρή επίδραση στην καθημερινή ζωή;
Η αντίδραση των άλλων -είτε πραγματική είτε φανταστική- οδηγεί πολλούς ασθενείς να αποσυρθούν από την κοινωνία, προκαλώντας αρνητικά αισθήματα απομόνωσης, απελπισίας και κατάθλιψης. Εκτός του αισθήματος κατάθλιψης, οι ψωριασικοί ασθενείς μπορεί να υποφέρουν από άλλες σχετικές καταστάσεις, συμπεριλαμβανομένων της παχυσαρκίας, της καρδιακής νόσου, του σακχαρώδους διαβήτη τύπου ΙΙ και της ηπατικής νόσου.
Στιγματισμός, ντροπή, προκατάληψη, άγνοια, κοινωνική απομόνωση, μοναξιά: αυτές είναι μόνο κάποιες από τις καθημερινές εμπειρίες ασθενών που πάσχουν από ψωρίαση. Η άγνοια για τις αιτίες, τη φύση και τις επιπτώσεις της ψωρίασης είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ασθενείς.
Νέος σύμμαχος για τα παιδιά που υποφέρουν από ψωρίαση
Στις 22 Δεκεμβρίου του 2008 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενέκρινε για πρώτη φορά τη χρήση βιολογικού φαρμάκου για τη θεραπεία της χρόνιας σοβαρής ψωρίασης κατά πλάκας βαριάς μορφής σε παιδιά -από 8 ετών- και εφήβους.
Πρόκειται για την ουσία ετανερσέπτη, η οποία χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της ψωρίασης σε ενηλίκους στην Ευρώπη από το 2004 και η οποία είναι η πρώτη, και προς το παρόν η μοναδική, φαρμακευτική ουσία αυτής της κατηγορίας που είναι εγκεκριμένη για παιδιατρική χρήση κατά της ψωρίασης.
Θεραπεία
Η ψωρίαση στις περισσότερες περιπτώσεις χρειάζεται αγωγή σε όλη τη διάρκεια της ζωής και ειδικά στην περίοδο των εξάρσεων της νόσου.
Υπάρχουν πολλά θεραπευτικά σχήματα για την ψωρίαση και ανάλογα με τη βαρύτητά της καθορίζεται το εκάστοτε σχήμα για τον ασθενή.
Τοπικές θεραπείες:
Περιλαμβάνουν κορτικοστεροειδή (μίγματα ή κρέμες κορτιζόνης), κερατολυτικά φάρμακα (όπως το σαλικυλικό οξύ και η ουρία), ανθραλίνη, καλσιποτριόλη (παράγωγο της βιταμίνης D3), πίσσα, ταζαροτένη (παράγωγο της βιταμίνης Α).
Φωτοθεραπεία:
Η ευεργετική δράση του φυσικού ηλιακού φωτός στην ψωρίαση είναι καλά τεκμηριωμένη. Η φωτοθεραπεία γίνεται με την έκθεση του σώματος στην υπεριώδη ακτινοβολία που προέρχεται από τεχνητές πηγές. Δύο είναι τα είδη της ακτινοβολίας που χρησιμοποιούνται: η UVB ακτινοβολία και η UVA σε συνδυασμό με τη χορήγηση στον ασθενή μιας φωτοευαίσθητης ουσίας.
Συστηματικές θεραπείες:
Περιλαμβάνουν την κυκλοσπορίνη, τη μεθοτρεξάτη και τα ρετινοειδή.
Νέες θεραπείες:
Παρά το γεγονός ότι δεν μπορεί κάποιος να μιλάει για πλήρη θεραπεία της ψωρίασης, υπάρχουν σήμερα θεραπείες που εξατομικεύονται για κάθε ασθενή και οι οποίες πράγματι μπορούν να ανακουφίσουν σημαντικά από τη νόσο, επιτυγχάνοντας πολλές φορές πλήρη υποχώρηση των συμπτωμάτων σε ασθενείς με επίμονη και έντονη παρουσία της νόσου. Πρόκειται συγκεκριμένα για βιολογικά φάρμακα που παρέχουν μια εντελώς νέα αντιμετώπιση της νόσου, καθώς βασίζονται σε πληρέστερη κατανόηση των μηχανισμών που την προκαλούν. Τα φάρμακα αυτά είναι ουσίες που παράγονται από ζωντανά κύτταρα και χορηγούνται είτε ενδοφλεβίως είτε με υποδόρια ένεση, εμποδίζοντας τη φλεγμονώδη δράση των κυττάρων που προκαλούν την ασθένεια. Πρόκειται για τα εξής φάρμακα: ετανερσέπτη, ινφλιξιμάμπη, ανταλιμουμάμπη, αλεφασέπτη (μόνο στην Αμερική), ουστεκινουμάμπη.
Ανάλογα με τη μορφή και τη βαρύτητα της ψωρίασης και της ψωριασικής αρθρίτιδας, καθώς και με την προηγούμενη ανταπόκριση ή μη στις υπόλοιπες θεραπείες, λαμβάνεται η απόφαση για τη χορήγηση ενός βιολογικού παράγοντα από τον θεράποντα ιατρό. Πάντα λαμβάνεται υπ' όψιν το πόσο η ψωρίαση ή η ψωριασική αρθρίτιδα έχει επηρεάσει την ποιότητα ζωής του ασθενούς.
Πηγή www.enet.gr

Ινομυαλγία: το μυστήριο του σύγχρονου κόσμου

Μυστηριώδης πάθηση ή παιχνίδια της ψυχής μας; Οι επιστήμονες αναζητούν την αιτία της δεύτερης σε συχνότητα ρευματικής ασθένειας
«Μα πρόκειται για πάθηση;» αυτή είναι η πιο συχνή ερώτηση που γίνεται με το άκουσμα και μόνο της λέξης ινομυαλγία. Μιας ασθένειας που χαρακτηρίζεται από χρόνιο εκτεταμένο μυοσκελετικό πόνο. Το κυνικό ύφος που θα μπορούσε ίσως να διακρίνει κάποιος στην ερώτηση, φανερώνει και την άποψη που έχει αρκετός κόσμος, που μεταξύ άλλων, θεωρεί ότι αυτό το σύνδρομο βρίσκεται απλώς στη σφαίρα της φαντασίας του ασθενούς και ίσως είναι το αποτέλεσμα μιας συναισθηματικής διαταραχής ή μιας προσπάθειας αποφυγής των ευθυνών στην εργασία και τη ζωή.
Υπάρχουν συμπτώματα;
Τα πράγματα όμως δεν είναι ακριβώς έτσι, λένε οι επιστήμονες που ξόδεψαν αρκετά χρόνια μελετώντας αυτή την τόσο αμφιλεγόμενη διαταραχή. Ναι, είναι αλήθεια ότι κάποια άτομα με ινομυαλγία είναι πολύ πιθανό να υποφέρουν από κατάθλιψη ή και άγχος. Αλλά δεν θα ένιωθαν έτσι αν μπορούσαν να μεταφέρουν μια τσάντα με ψώνια από το κοντινότερο κατάστημα στο σπίτι τους ή να δέσουν τα κορδόνια των παπουτσιών τους, χωρίς να νιώθουν ανυπόφορο πόνο.
Kαι ναι, δεν υπάρχουν ακόμη κάποιες πειστικές ψυχολογικές ερμηνείες για τη σειρά των συμπτωμάτων που ταλαιπωρούν τα άτομα με ινομυαλγία. Δεν πρόκειται για κάποια φλεγμονώδη διαταραχή ούτε για μια εκφυλιστική πάθηση. Τα «θύματά» της δείχνουν καθόλα φυσιολογικά. Αλλά αν ασκηθεί έστω και ήπια πίεση σε ορισμένα σημεία του σώματός τους νιώθουν πόνο, ενώ σε φυσιολογικές συνθήκες δεν έπρεπε να πονούν.
Ποιοι κινδυνεύουν περισσότερo:
Ο δρ Don Goldenberg, ιατρός ρευματολόγος στο νοσοκομείο Newton-Wellesley και στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Tufts στη Βοστώνη, παρουσίασε μελέτες του που υποδεικνύουν ότι σήμερα το 10 έως 12% των ατόμων στις ΗΠΑ υποφέρει από διαρκή και εκτεταμένο πόνο. Οι γυναίκες είναι περισσότερο ευαίσθητες από τους άντρες, το ίδιο και οι ηλικιωμένοι σε σύγκριση με τους νεότερους. Πολλά απ' αυτά τα άτομα δεν πάσχουν από κάποια μυοσκελετική πάθηση που να έχει σαφώς προσδιοριστεί από τη μεριά των ιατρών, αλλά από πάθηση που ανταποκρίνεται στα κριτήρια για τη διάγνωση ινομυαλγίας. Ετσι σήμερα έχουμε φθάσει στο σημείο η διάγνωση της πάθησης αυτής να έρχεται δεύτερη στη σειρά σε κλινικές ρευματολογίας, δηλαδή αμέσως μετά την οστεοαρθρίτιδα. Τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ εκτιμούν ότι 3,7 εκατομμύρια Αμερικανοί άνω των 18 ετών υποφέρουν από την πάθηση. Το ποσοστό των γυναικών ανέρχεται στο 3,4%, ενώ των ανδρών στο 0,5%. Επίσης το αντίστοιχο ποσοστό εμφάνισης της ασθένειας στις γυναίκες ηλικίας από 60 έως 79 ετών, φθάνει το 7%.
Αποκωδικοποιώντας την πάθηση:
Πριν από μια δεκαετία, το Αμερικανικό Kολέγιο Ρευματολογίας έπειτα από λεπτομερή μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι ασθενείς που δεν πάσχουν από κάποια άλλη πάθηση, αλλά αισθάνονται πόνο ή έχουν ευαισθησία σε 11 ή περισσότερα από 18 συγκεκριμένα σημεία στο σώμα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι υποφέρουν από ινομυαλγία. Αλλά ο πόνος αποτελεί μόνο ένα μέρος του προβλήματος. Οι ασθενείς συνήθως υποφέρουν ακόμη και από κόπωση, διαταραχές στον ύπνο, πονοκεφάλους, κατάθλιψη και άγχος.
Η διαταραχή συχνά συγχέεται με την οστεοαρθρίτιδα, η οποία μάλιστα μπορεί να συνυπάρχει μαζί της σε ηλικιωμένα άτομα. Μπορεί επίσης να συγχέεται με την εκφυλιστική δισκοπάθεια, ένα σύνδρομο παγίδευσης νεύρου ή με τη χρόνια νόσο του Lyme. Οπως συμβαίνει και σε αυτές τις διαταραχές, τα συμπτώματα της ινομυαλγίας συχνά επιδεινώνονται από τον καιρό, το στρες και την ακατάλληλη άσκηση.
Σχεδόν το ήμισυ -ή και παραπάνω- των ασθενών με ινομυαλγία έχουν ή είχαν στο παρελθόν ταλαιπωρηθεί και από άλλες διαταραχές που όμως δεν έχουν συγκεκριμένη οργανική βάση, όπως: σύνδρομο χρόνιας κοπώσεως, χρόνιοι πονοκέφαλοι ή σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου. Αυτή η κατάσταση οδήγησε κάποιους στο συμπέρασμα ότι η ινομυαλγία είναι ψυχοσωματική διαταραχή, ένα ψυχικό πρόβλημα που εκδηλώνεται σαν σωματική πάθηση. Αλλά αν και το ήμισυ ή και περισσότερο των ατόμων με την πάθηση έχουν κάποιο ιστορικό κατάθλιψης, οι περισσότεροι δεν παρουσιάζουν κάποια πρόσφατη ψυχιατρική πάθηση. Ωστόσο, έχουν διαπιστωθεί ορισμένες οργανικές παρεκκλίσεις στα άτομα αυτά, μολονότι δεν έχει ακόμη γίνει γνωστό αν αυτές εμφανίζονται πριν ή μετά την ανάπτυξη του συνδρόμου. Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνονται και μεταβολές στις χημικές ουσίες του νευρικού συστήματος, οι οποίες μπορούν να εξηγήσουν το σύνηθες πρόβλημα του ταραγμένου ύπνου που παρουσιάζεται στους ασθενείς και μπορεί να οδηγήσει σε χρόνια κόπωση και αυξημένη ευαισθησία.
Τα επίπεδα της χημικής ουσίας Ρ, που συνδέεται με τον πόνο, καθώς και ορισμένα ανώμαλα πεπτίδια που επίσης συνδέονται με τον πόνο βρίσκονται σε υψηλά επίπεδα στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό των ασθενών με ινομυαλγία, οι οποίοι μπορεί επίσης να έχουν ανεπαρκή ροή αίματος σε μέρη του εγκεφάλου που συμμετέχουν στην αίσθηση του πόνου.
Συχνά οι ασθενείς αναφέρουν ότι ο χρόνιος πόνος που αισθάνονται προηγείται από έναν σωματικό ή συναισθηματικό τραύμα όπως τραυματισμός στον λαιμό από αυτοκινητικό δυστύχημα, ή απώλεια της εργασίας.
Η διαταραχή αυτή μπορεί να συνοδεύει μια μόλυνση. Για παράδειγμα το 10 έως 25% των ατόμων που πάσχουν από τη νόσο Lyme αναπτύσσουν ινομυαλγία, η οποία μάλιστα διαρκεί για μήνες ή χρόνια αμέσως μετά την ολοκλήρωση της θεραπευτικής αγωγής για την πάθηση. Οι ασθενείς αυτοί δεν ανταποκρίνονται στην παρατεταμένη θεραπεία με αντιβιοτικά, με την οποία αντιμετωπίζεται η νόσος Lyme. Παρά τη σοβαρή έρευνα, κανείς μολυσματικός οργανισμός -ούτε ο ιός Epstein-Barr ή άλλος ύποπτος μικροοργανισμός- δεν έχει αναγνωριστεί ως η αιτία της ινομυαλγίας. Ο δρ Dennis Turk, ειδικός στα θέματα πόνου στην ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Ουάσιγκτον συνόψισε την πολύπλοκη διαταραχή λέγοντας: «Επειδή η ινομυαλγία προκαλεί σύγχυση, αρκετοί αναρωτιούνται αν πρόκειται για πραγματική πάθηση. Kι αυτό συμβάλλει στη συναισθηματική αγωνία αυτού που υποφέρει».
Υπάρχει θεραπεία;
Η ινομυαλγία θεωρείται ένα χρόνιο πρόβλημα που θα μπορούσε να διαρκέσει απεριόριστα. Kι όμως η κατάλληλη θεραπευτική αγωγή, η οποία θα μπορούσε να περιλαμβάνει φάρμακα για τη βελτίωση του ύπνου σε συνδυασμό με ειδικό πρόγραμμα άσκησης και ψυχολογικής υποστήριξης, μπορεί να ανακουφίσει αρκετά την ανησυχία και την αδυναμία του ασθενή. Αλλά ακόμη και οι ασθενείς που δεν έχουν πρόβλημα κατάθλιψης, σύμφωνα με τις μελέτες μπορούν να λαμβάνουν χαμηλές δόσεις ενός αντικαταθλιπτικού φαρμάκου κι αυτό γιατί έτσι μπορούν να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα στον ύπνο και η κόπωση. Αλλά οι ειδικοί προειδοποιούν ότι είναι κατά της λήψης υπνωτικών - ηρεμιστικών χαπιών ή και οινοπνεύματος, καθώς αυτά μπορεί να επιδεινώσουν το πρόβλημα του ύπνου.
Σωτήρια η σωματική άσκηση:
Επίσης, ο πόνος και η αδυναμία που έχει σχέση με την ινομυαλγία μπορεί να αποτελέσει καλή δικαιολογία για αδράνεια. Kαι καθώς οι ασθενείς που πονούν, απέχουν όλο και περισσότερο από τις σωματικές δραστηριότητες, οι μύες τους χάνουν την ικανότητά τους και πονούν με την πρώτη σθεναρή προσπάθεια.
Το κλειδί όσον αφορά την «τύχη» των μυών που έχουν προσβληθεί από ινομυαλγία, είναι η κίνηση και η άσκηση, λέει η Stacie Bigelow, ειδική σε θέματα υγείας και σύμβουλος, η οποία έχει την πάθηση για σχεδόν μια δεκαετία και μάλιστα έγραψε βιβλίο με τίτλο: «Ινομυαλγία: Απλή Ανακούφιση Μέσω Kίνησης».
Η βαθμιαία αύξηση των καθημερινών δραστηριοτήτων -έτσι ώστε οι μύες να μην μένουν σε μια θέση για πολύ- καθώς και η έναρξη ενός προγράμματος ήπιας άσκησης για τον επανασυντονισμό των μυών, μαζί με ασκήσεις έκτασης που επίσης βοηθούν στη μείωση του πόνου, μπορούν να βοηθήσουν ιδιαίτερα.
Επίσης, άλλο ένα βιβλίο με τίτλο: «Ινομυαλγία και η σχέση Ψυχής - Σώματος - Πνεύματος» των δρων William Β. Salt και Edwin Season, περιγράφει τα τεράστια οφέλη που μπορεί να έχει η συμβουλευτική, η οποία βοηθά τους ασθενείς να αντιμετωπίσουν τις αρνητικές σκέψεις που δηλητηριάζουν το σώμα, αυξάνοντας τον πόνο και να υιοθετήσουν αλλαγές για την ανακούφισή τους. Αν δηλαδή κάποιος πιστεύει ότι δεν θα γίνει ποτέ καλά ή ότι δεν αντέχει άλλο, μπορεί να αναζητήσει βοήθεια σ' αυτή τη θεραπεία ψυχολογικής υποστήριξης.

Η ημέρα ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για την ινομυαλγία είναι η 12η Μαϊου.

Πηγή www.news.kathimerini.gr

ΛΕΥΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΤΟΞΙΝΩΣΗ

Η εναλλακτική ιατρική υποστηρίζει ότι για την λεύκη όπως και για τις περισσότερες ασθένειες ευθύνεται η επιβάρυνση του συκωτιού με τοξίνες από την κακή τροφή, τα φάρμακα και τη ρύπανση. Ο οργανισμός μας έρχεται αντιμέτωπος με τις τοξίνες καθημερινά, και παρόλο που το σύστημα αποτοξίνωσής του είναι ικανό να ανταπεξέλθει αποτελεσματικά στις ανάγκες, προβλήματα μπορεί να προκύψουν όταν περισσότερες τοξίνες εισέρχονται στον οργανισμό απ’ όσες αυτός μπορεί να χειριστεί. Η υπερφόρτωση του οργανισμού με τοξίνες έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση διάφορων συμπτωμάτων όπως προβλήματα στην πέψη, φούσκωμα, έλλειψη ενέργειας και συγκέντρωσης, δερματικά προβλήματα, κυτταρίτιδα, ακόμα και αύξηση του σωματικού βάρους. Η εμφάνιση αυτών των συμπτωμάτων είναι ένδειξη ότι ο οργανισμός μας χρειάζεται επιπλέον βοήθεια.
Τοξίνες: Προσοχή υπάρχουν παντού!
Οι τοξίνες είναι ουσίες οι οποίες μπορεί να βλάψουν τον οργανισμό. Τις ουσίες αυτές τις παράγει ο ίδιος ο οργανισμός, όπως το διοξείδιο του άνθρακα, ή εισβάλουν στο σώμα από το μολυσμένο αέρα που αναπνέουμε, την κακή διατροφή, το νερό που πίνουμε και πολλές φορές απορροφούνται από το δέρμα. Στην πραγματικότητα οι τοξίνες βρίσκονται σχεδόν παντού, στον καπνό του τσιγάρου, στα καυσαέρια, στα απορρυπαντικά, στα καλλυντικά, στα σαπούνια, στα φυτοφάρμακα που χρησιμοποιούνται στα φρούτα και τα λαχανικά, ακόμα και σε ένα ποτήρι κρασί.
Οπότε για αποτοξινωθούμε πρέπει να προσέχουμε τι τρώμε, τι πίνουμε, τι εισπνέουμε και τι βάζουμε στο πρόσωπο μας και το κυριότερο θετική σκέψη (η στεναχώρια και το άγχος δημιουργούν τοξίνες). Το δέρμα παίζει σημαντικό ρόλο στη διαδικασία της αποτοξίνωσης, αποβάλλει τις τοξίνες μέσω του ιδρώτα, γι’ αυτό η γυμναστική μπορεί να βοηθήσει στην αποτοξίνωση.
Διατροφή για την λεύκη
Επιτρέπονται :
Ψάρια, κοτόπουλο και γαλοπούλα χωρίς πέτσα, μοσχάρι (άπαχο) μία φορά την εβδομάδα, γάλα με χαμηλά λιπαρά, τυρί, μυζήθρα, γιαούρτι άπαχο, ελαιόλαδο σε ωμή τροφή και μέτρια ποσότητα, όλα τα όσπρια, ξύδι , μπαχαρικά, μουστάρδα, σκόρδο, κρεμμύδι, μαύρο ψωμί, ρύζι - ζυμαρικά χωρίς ζωικό βούτυρο , ποτό-κρασί σε μικρή ποσότητα, φυσικοί χυμοί χωρίς ζάχαρη, καφές-τσάι σε μικρές ποσότητες χωρίς πολύ ζάχαρη, Φρούτα σε μικρές ποσότητες και καλό είναι ν’ αποφεύγονται τα πολύ γλυκά και πολύ ώριμα φρούτα.
Απαγορεύονται:
Οστρακοειδή, μύδια, στρείδια, γαρίδες, αστακοί, καβούρια, πέτσα από πουλερικά, εντόσθια, αλλαντικά, χοιρινό, αρνί, πλήρες γάλα, κρέμα γάλακτος, γιαούρτι, τυριά που δεν είναι αποβουτυρωμένα. (φέτα και κίτρινα τυριά), όχι όσπρια σε κονσέρβα (έχουν χοιρινό λίπος και ζάχαρη), καλό είναι να αποφεύγονται τα τηγανητά, πρέπει ν’ αποφεύγετε ότι έχει μεγάλη ποσότητα αλατιού π.χ κύβοι ζωμού, το λευκό ψωμί, ρύζι-ζυμαρικά μέτρια χρήση, ποτά -κρασιά, χυμοί με πολύ ζάχαρη, καφές-τσάι με μέτρο.
Γενικά απαγορεύονται τα αυγά, η σοκολάτα, κρέμα γάλακτος, και η ζάχαρη σε οποιαδήποτε μορφή.
Με λίγα λόγια προσπαθούμε να μειώσουμε τα λιπαρά και ν’ αυξήσουμε τις φυτικές ίνες. Οι φυτικές ίνες βοηθούν να μετακινηθεί η τροφή κατά μήκος του πεπτικού σωλήνα και στη συνέχεια έξω από το σώμα, γρήγορα απορροφώντας υγρασία και προωθώντας τον πρόσθετο όγκο των άχρηστων προϊόντων, καθώς διέρχονται κατά μήκος του πεπτικού σωλήνα. Φροντίστε να πίνετε παράλληλα αρκετό νερό, ώστε να γίνουν πιο τακτικές οι κενώσεις. Όπως πολύ καλά είναι και τα ξηρά φρούτα δαμάσκηνα, σύκα κ.α. Φυτικές ίνες περιέχουν και οι ξηροί καρποί (ωμοί και ανάλατοι). Πολύ καλοί είναι οι ηλιόσποροι.. Προτιμήστε προϊόντα που αναγράφουν ίνες, bran ή digestive. Εναλλακτικά, μπορείτε να προσθέσετε στα αγαπημένα σας δημητριακά μερικές κουταλιές ακατέργαστο πίτουρο. Αγοράστε μόνο ψωμί ολικής άλεσης ή πιτυρούχο. Προτιμήστε προϊόντα από πλήρεις (μη αποφλοιωμένους) σπόρους. Πειραματιστείτε με το μαύρο ρύζι, τη βρόμη ή και τα ζυμαρικά από πλήρες σιτάρι. Γενικά να προτιμάτε προϊόντα ολικής αλέσεως, γιατί έχουν περισσότερες φυτικές ίνες. Η παραπάνω διατροφή είναι πολύ αυστηρή και πρέπει να εφαρμοστεί κατά γράμμα από άτομα που έχουν πρόβλημα αυξημένου βάρους και τριγλυκεριδίων Οι υπόλοιποι μπορούν να την εφαρμόσουν πιο ελαστικά.
Εκτός από την διατροφή μπορεί κάποιος να στραφεί και σε άλλες μεθόδους αποτοξίνωσης π.χ βότανα. Το Γαϊδουράγκαθο (Milk Thistle) είναι το καλύτερο βότανο για την αποτοξίνωση του συκωτιού και γενικότερα για την αποτοξίνωση του σώματος. Υπάρχει στα φαρμακεία σε όλες τις εταιρίες, δείτε εδώ http://www.ra1.gr/show_product.asp?pid=2785.
Κάποιος μπορεί να πει εύλογα, ότι έκανε αιματολογικές εξετάσεις για το συκώτι και βγήκαν καθαρές, αλλά έχει λεύκη. Πολλά θέματα υγείας, η κλασική ιατρική δεν μπορεί να τα εντοπίσει, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν. Μία καλή εναλλακτική εξέταση, που στην ουσία είναι ένα γρήγορο και πλήρες check-up, είναι η ιριδοσκόπηση. Ο ιριδολόγος κοιτάει την ίριδα του ματιού και μπορεί να μας πει την κατάσταση της υγείας μας. Με την ιριδοσκόπηση μπορείτε να δείτε αν έχετε τοξίνες στον οργανισμός σας. Για να ενημερωθείτε περισσότερο για την ιριδοσκόπηση http://www.iris.com.gr/iridologia.html

ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΛΕΥΚΗ

Πιστεύω πάρα πολύ στην ομοιοπαθητική, γιατί παλιότερα χάρη σ’ αυτήν μου πέρασε μια αλλεργία που με ταλαιπωρούσε από παιδί. Ο οφθαλμίατρος μου δεν το πίστευε, αλλά αφού είδε εμένα πείστηκε (παρόλο που με είχε συμβουλέψει να μην πάω σε ομοιοπαθητικό γιατί δεν θα κάνω τίποτα) και μάλιστα έστειλε πολύ κόσμο μετά ο ίδιος σε ομοιοπαθητικό. Η ομοιοπαθητική είναι ακίνδυνη αλλά πάρα πολύ αποτελεσματική ακόμα και σε δύσκολα περιστατικά. Το δύσκολο είναι να βρουν το φάρμακο που ταιριάζει στον καθένα. Κάθε αρρώστια κρύβει από πίσω και ένα ψυχολογικό αίτιο. Οι ανασφάλειες μας, οι φοβίες μας, οι σχέσεις που έχουμε με την οικογένεια, τους φίλους, αν μας αρέσει ο εαυτός μας και πολλά άλλα διαμορφώνουν τη ψυχική και σωματική μας υγεία. Αν καταφέρει ο ομοιοπαθητικός να διεισδύσει στο μυαλό μας και στην σκέψη μας (με την δική μας βοήθεια) και να εντοπίσει την πραγματική αιτία που κρύβεται πίσω από την ασθένεια μας τότε είναι θέμα χρόνου να γίνουμε καλά. Ξέρω ότι όλα αυτά σας φαίνονται παράξενα και εγώ στην αρχή ήμουν πολύ αρνητική. Μέχρι που είδα τα αποτελέσματα με τα ίδια μου τα μάτια και από τότε πιστεύω. Όταν λοιπόν κάνω ομοιοπαθητική θεραπεία και δεν πάω καλά δεν την κατηγορώ αλλά λέω ότι δεν μου βρήκαν το σωστό φάρμακο και ψάχνω να βρω αυτόν που θα το βρει. Αυτά τα γράφω σήμερα, γιατί με μεγάλη μου χαρά βρήκα κάποιον στο internet που λέει ότι είχε λεύκη και με την ομοιοπαθητική του πέρασε!!! Διαβάστε και μόνοι σας:
http://www.insomnia.gr/forum/showthread.php?t=154936&page=9
Ξέρω και άτομα που έκαναν ομοιοπαθητική και δεν πέρασε η λεύκη, απλά δεν πήγαν στον κατάλληλο ομοιοπαθητικό. Μην τα παρατάτε εύκολα, να δοκιμάζετε θεραπείες ξανά και ξανά, στο τέλος θα τα καταφέρετε. Αν θέλετε να μάθετε λεπτομέρειες για την ομοιοπαθητική, τι είναι ,τι φάρμακα δίνει, αν έχει παρενέργειες κ.τλ. μπείτε στο:

http://www.homeopathy.gr/homgreek.htm
Δείτε με πιο τρόπο η ομοιοπαθητική προσπαθεί να μας κάνει καλά, διαβάστε τις ερωτήσεις που κάνουν στην πρώτη επίσκεψη και θα καταλάβετε.
www.therapeia.gr/omoio/themata/5/1.doc
Η μεγάλη διαφορά μεταξύ ομοιοπαθητικής και κλασσικής ιατρικής είναι ότι η πρώτη προσπαθεί να εξαλείψει τα συμπτώματα ενώ η δεύτερη μόλις εμφανιστούν τα συμπτώματα προσπαθούν να τα καταπολεμήσουν. Έτσι αν κάποιος έχει άσθμα, με την ομοιοπαθητική δεν θα ξαναέχει ποτέ πρόβλημα, ενώ με την κλασσική μόλις παθαίνει κρίση πρέπει να παίρνει φάρμακα. Νομίζω ότι πρέπει να δοκιμάσετε, δεν έχετε να χάσετε απολύτως τίποτα, απλά βρείτε έναν καλό ομοιοπαθητικό.

Η ιστορία μου

Η περιπέτεια μου ξεκίνησε όταν ήμουν 20 χρονών, όταν ξαφνικά άρχισε να με πονάει η μέση μου. Έκανα εξετάσεις, πήγα σε πολλούς γιατρούς, ο καθένας έλεγε ότι ήθελε. Με τα πολλά το πήρα απόφαση ότι δεν βρίσκω άκρη, άλλωστε το άντεχα και τα παράτησα. Στα 28 έπαθα αυχενικό, είπαν ότι ήταν μυϊκό. Έκανα φυσιοθεραπείες αλλά πόναγα παρά πολύ. Ώσπου στα 30 μου άρχισαν να πονάνε τα γόνατα μου, μετά ακολούθησαν τα χέρια και στο τέλος πόναγα παντού. Έτσι άρχισε ένας μαραθώνιος σε γιατρούς, φυσιοθεραπευτές, νοσοκομεία χωρίς όμως αποτέλεσμα αφού δεν μπορούσαν να κάνουν τι δουλειά τους, να διαγνώσουν δηλαδή τι έχω. Όλα τα έριχναν στο ψυχολογικό, η εύκολη λύση των γιατρών, όταν δεν βρίσκουν τίποτα. Η στεναχώρια είχε φτάσει στο ζενίθ και κάπου εκεί μου χτύπησε την πόρτα η λεύκη. Έκανα 3 βιοψίες και οι 3 διαγνώσεις διαφορετικές. Μάλιστα σε ένα μεγάλο δημόσιο δερματολογικό νοσοκομείο είπαν ότι δεν είχαν τα κατάλληλα μηχανήματα, για περαιτέρω έρευνες οπότε δεν ήξεραν αν είχα λεύκη η όχι, αλλά πληρώθηκαν γι’ αυτό! Ο θεός όμως ήταν μαζί μου και βρήκα μία φτιαχτή κρέμα από ένα φαρμακείο και η λεύκη έχει υποχωρήσει πάρα πολύ, μέχρι και εγώ κοντεύω να το ξεχάσω. Στο μεταξύ οι πόνοι συνεχιζόντουσαν, μπήκα και στο νοσοκομείο για ρευματολογικές εξετάσεις, έπαιζα το τελευταίο μου χαρτί. Όλες οι εξετάσεις όμως βγήκαν καθαρές. Τρελάθηκα, λέω τελικά οι γιατροί έχουν δίκιο, όλα στο μυαλό μου είναι, στο Δαφνί θα με κλείσουν. Από καθαρή τύχη ένας νευρολόγος διέγνωσε ινομυαλγία. Μία ρευματολογική ασθένεια που δεν ανιχνεύεται με εξέταση αίματος, παρά με ένα όργανο που λέγεται αλγόμετρο. Τα έχασα, καλά στο νοσοκομείο τι έκαναν; Εξαιτίας τους είχα χάσει πολύτιμο χρόνο. Τρελάθηκε και ο νευρολόγος! Στο μεταξύ όμως έχουν περάσει 6 χρόνια και ο Γολγοθάς δεν έχει τελειωμό. Τώρα αρχίζω μία νέα προσπάθεια, για να μπορέσω να το ξεπεράσω. Ποιος ξέρει τι θα συναντήσω πάλι μπροστά μου, όλοι οι άσχετοι σε μένα πέφτουν. Αλλά δεν θα παραιτηθώ ούτε λεπτό, θα το παλέψω και δεν θα σταματήσω μέχρι να πω τα κατάφερα. Τα προσπερνώ όλα και συνεχίζω, γιατί η επιθυμία μου για να ζήσω και να χαρώ είναι πιο δυνατή.

ΛΕΥΚΗ

Η λεύκη είναι πάθηση του δέρματος η οποία προκαλεί την καταστροφή των μελανοκυττάρων, με αποτέλεσμα την εμφάνιση λευκών κηλίδων στο δέρμα. Επειδή θεωρείται νόσος όλων των μελανοκυττάρων, μπορεί να επηρεάζονται και άλλα όργανα ή εξαρτήματα όπως μάτια, τρίχες και αυτιά.

Η λεύκη εμφανίζεται σε όλες τις ηλικίες αν και το 50% των περιπτώσεων παρουσιάζεται έως τα 20 έτη. Προσβάλει και τα δύο φύλλα εξίσου και δεν υπάρχει φυλετική εξαίρεση. Είναι μία πάθηση που επηρεάζει το 1-2% του παγκόσμιου πληθυσμού.

Η λεύκη θεωρείται κληρονομική. Το 1/3 των ασθενών με λεύκη, έχουν κάποιο οικογενειακό μέλος που πάσχει επίσης.

Η διάγνωση γίνεται από την κλινική εξέταση του ασθενούς, εντοπίζοντας τις λευκές βλάβες στο δέρμα. Η λάμπα του wood είναι πολύ χρήσιμη, κυρίως σε ανοιχτόχρωμα δέρματα που δύσκολα διακρίνονται οι λευκές περιοχές. Μπορεί να γίνει και μία μικρή βιοψία του δέρματος για επιβεβαίωση της διάγνωσης.

Η αιτία που προκαλεί την λεύκη δεν είναι γνωστή. Πολλοί πιστεύουν ότι είναι αυτοάνοσο νόσημα δηλαδή ότι το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού δημιουργεί αντισώματα ενάντια στα δικά του μελανοκύτταρα και τελικά τα καταστρέφει.

Οι ασθενείς με λεύκη, έχουν αυξημένο κίνδυνο και για άλλες αυτοάνοσους νόσους και κυρίως αυτές που εμπλέκουν θυρεοειδή αδένα αλλά και για ρευματοειδής αρθρίτιδα, συστηματικός ερυθυματώδης λύκος, μυασθένεια Gravis, σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1, κακοήθης αναιμία κ.λπ.

Οι περιοχές πού εντοπίζεται συνήθως η λεύκη είναι οι ακάλυπτες περιοχές όπως το πρόσωπο, σε σημεία όπου το δέρμα υφίσταται συνεχή τριβή όπως τα δάκτυλα των χεριών και οι μασχάλες. Επίσης η περιοχή γύρω από μελαγχρωματικούς σπίλους (ελιές), τα μάτια ,την μύτη, το στόμα, τον ομφαλό, τη περιγεννητική χώρα Σε σημεία που τραυματιζόμαστε (έγκαυμα ή κόψιμο) εμφανίζεται λεύκη.

Η λεύκη μπορεί να παρουσιάζει συμμετρικότητα.

Η θεραπεία της λεύκης δεν θεωρείται ικανοποιητική.

Αν η νόσος έχει περιορισμένη έκταση τότε εφαρμόζονται τοπικά κρέμες, που περιέχουν κορτικοστεροειδή, με σκοπό να καταστείλουν τοπικά τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, περιορίζοντας έτσι την καταστροφή των μελανοκυττάρων. Πρέπει όμως να υπάρχει παρακολούθηση από δερματολόγο για να μην προκληθεί ατροφία του δέρματος.

Σήμερα μία από τις πιο αποτελεσματικές θεραπείες είναι η φωτοχημειοθεραπεία (PUVA). Η θεραπεία όμως αυτή μπορεί, να φτάσει και στα δύο χρόνια, να έχει παρενέργειες και χρειάζονται προφυλάξεις και ειδικός εξοπλισμός. Το φυσιολογικό χρώμα του δέρματος επανέρχεται σε ποσοστό 60-70% των ασθενών.

Εφαρμόζονται και χειρουργικές μέθοδοι αλλά δεν χρησιμοποιούνται ευρέως.

Μπορεί να γίνει αποχρωματισμός του υγιούς δέρματος με λευκαντικές κρέμες, αν η λεύκη έχει εξαπλωθεί σχεδόν σε όλο το σώμα. Το αποτέλεσμα είναι μόνιμο.

Πρέπει να γίνεται χρήση αντιηλιακού με δείκτη προστασίας πάνω από 25,όλο το χρόνο, ώστε να προλαμβάνονται τα εγκαύματα στις λευκές περιοχές του σώματος.

Μπορούν να καλύπτονται οι λευκές κηλίδες με ειδικά make-up.

Η λεύκη δημιουργεί σε ορισμένους ασθενείς το αίσθημα της ντροπής και τους προκαλεί ανησυχία και άγχος. Το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο στα νέα άτομα που φοβούνται μήπως δεν γίνουν αποδεκτοί από το άλλο φύλλο.

Η λεύκη μπορεί να επιδεινωθεί από το στρες, ένα ισχυρό σοκ και από έντονη στεναχώρια.

Τα τελευταία νέα για την θεραπεία της λεύκης είναι ενθαρρυντικά. Βρετανοί ερευνητές σε πειράματα που έκαναν σε εκτεθειμένα ποντίκια σε υπεριώδη ακτινοβολία UVB βρήκαν ότι η πιπερίνη (χαρίζει στο πιπέρι την καυτερή του γεύση) και άλλα δύο παράγωγά της ενεργοποιεί την παραγωγή μελανίνης που επανέρχεται σταδιακά σε σχεδόν φυσιολογικό επίπεδο.

Τις τελευταίες εβδομάδες λόγω του θανάτου του Michael Jackson ξαναήρθε στο προσκήνιο το ξεχασμένο και άλυτο θέμα της λεύκης. Ας ελπίσουμε ότι με την αφορμή αυτή η ιατρική κοινότητα θα σκύψει περισσότερο σε αυτό το ευαίσθητο θέμα που βασανίζει εκατομμύρια ανθρώπους.

Μέχρι τότε όμως κρατήστε την αυτοπεποίθηση σας ψηλά και αναζητήστε άτομα που σας βλέπουν με τα «μάτια της καρδιάς».